Dzisiejsza widzimy Jezusa, który modli się za uczniów wszystkich czasów, tamtych i wszystkich innych, którzy przyjdą później dzięki świadectwu chrześcijan wszystkich pokoleń: «Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie» (J 17,20). Pragnienie Jezusa nie obejmuje tylko rozszerzenia Królestwa Bożego, ale także jego jedności; w tym przejawia się powszechność Kościoła: «Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie» (J 17,21). I owo “wszyscy” oznacza wszystkich chrześcijan wszystkich czasów na całym świecie: wszystkich żyjących w komunii z Tym, który jest jedynym prawdziwym Bogiem w centrum jednego Kościoła.

Jednym z uczniów obecnych w sercu Pana Jezusa i za którego modlił się wtedy był Święty Bernard z Clairvaux (1090-1153), wielki odnowiciel chrześcijańskiego życia i monastycyzmu początku drugiego tysiąclecia. Święty Bernard ze wzrokiem utkwionym w Chrystusa modlił się i pracował dla jedności Kościoła i komunii między braćmi, aby żyli prawdziwie po chrześcijańsku i rozszerzali Królestwo Boże. Umocniony Boża miłością święty Bernard nakłaniał mnichów do życia w miłosierdziu, aby w ten sposób dążyć do jedności w sobie samym i w Kościele: «Kochajmy się, bo jesteśmy kochani: to dla naszego dobra i dobra naszych braci. W tym, kogo kochamy odpoczywamy; a temu, kogo kochamy ofiarowujemy nasze schronienie. Kochać w Bogu oznacza być miłosiernym; szukać miłości Boga oznacza służenie z miłosierdziem».

Święty Bernard przyjął nauki Świętego Benita i poświęcił się służbie bożej pokazując nam jak ważne jest wspólnotowe życie dla wiary chrześcijańskiej.