Dzisiaj Jezus daje swoim uczniom wielką lekcję o naturze i znaczeniu władzy, która nie jest despotyczną władzą nad innymi ale służbą pomagającą innym wzrastać, aby weszli na drogę dobra i doszli do prawdziwego bycia dzieckiem Bożym. Wzorem władzy w Kościele jest sam Jezus Chrystus; a św. Grzegorz Wielki - Papież, upodobnił się do Niego w swoim życiu chrześcijańskim i w posłudze duszpasterskiej. Z miłości do bliźniego przyjął zadanie o którego wykonanie Bóg go poprosił mimo, że jego pragnieniem było życie monastyczne.

Jezus Chrystus słowami i przykładem uczył swoich uczniów tej zasady: „Największy miedzy wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa” (Łk 22,26) i zatwierdził ją poświęcenie swojego życia dla naszego zbawienia: „Ja jestem pośród was jak ten, który służy” (Łk 22,27). Naśladując Chrystusa, św. Grzegorz Wielki uczynił tę zasadę podstawą swojego życia, bez stawiania siebie w centrum uwagi i bycia ponad innymi, a wręcz przeciwnie, z pragnieniem poszukiwania świętości w miłości i służbie bliźniemu z miłości do Boga, któremu zaufał.

Jednak św. Grzegorz, pośród zadań, jakie stawiał przed nim pontyfikat, (musiał martwić się o wiele spraw doczesnych kościoła), zawsze odczuwał tęsknotę za życiem monastycznym, które porzucił, aby przyjąć posługę duszpasterską. Pragnął życia bardziej skupionego, by móc kontemplować i modlić się z większą intensywnością, jednak był posłuszny Bogu i wyrażał to w ten sposób: „Na miłość Chrystusa, kiedy o Nim mówię, nawet sobie nie przebaczam”. Święty Grzegorz był zawsze wielkim orędownkiem kontemplacji w działaniu.