Dzisiaj obchodzimy wspomnienie dwóch bardzo ważnych męczenników Kościoła trzeciego wieku. Chociaż męczeństwo ponieśli w różnych miejscach i w różnych latach, wspominamy ich
w tym samym święcie, ponieważ razem pracowali na rzecz jedności Kościoła w sprawie, w której wstawił się Jezus Chrystus: «Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.” (J 17,11).

Korneliusz został wyświęcony na biskupa Rzymu w roku 251, po okresie silnych prześladowań chrześcijan. Wyróżniał się pokorą, dobrocią i roztropnością. Jego pontyfikat naznaczony był przede wszystkim rozwiązaniem problemu „lapsi” (łac.upadli - tych, którzy wyparli się wiary w czasie prześladowań a potem żałując swej słabości, chcieli wrócić do Kościoła): wobec surowości schizmy Nowacjana, Kościół zaproponował miłosierdzie, dzięki papieżowi uchwalono, że powrót grzeszników do Kościoła - po spełnieniu określonych warunków – będzie możliwy. Pontyfikat ten trwał krótko: w drugim roku Korneliusz został uwięziony przez cesarza i zesłany do Civitavecchia, gdzie umiera rok później. Jego ciało zostało przewiezione do Rzymu i pochowane w katakumbach św. Kaliksta.

Cyprian urodził się w Kartaginie około 200 roku w pogańskiej rodzinie. Poruszony przykładem i szczerymi słowami świętego kapłana imieniem Cecyliusz, nawrócił się, przyjął chrześcijaństwo i przeznaczył cały swój majątek na pomoc ubogim. Przyjął chrzest w 245 roku i wkrótce potem święcenia kapłańskie. Godność biskupa otrzymał w 248 roku. W bardzo trudnych czasach mądrze rządził swoim afrykańskim Kościołem i ciężko pracował na rzecz jego jedności. „Akta jego męczeństwa” wspaniale dokumentują proces sądowy, jego pokojowe i odważne wyznanie, a także jego męczeństwo, przebaczenie i przekazanie dla kata, który ściął mu głowę, około 25 sztuk złotych monet…

Módlmy się do Boga naszego Pana, który postawił na czele Kościoła świętych; Korneliusza i Cypriana, jako oddanych pasterzy i dzielnych męczenników, by przez swoje wstawiennictwo umocnił nas w wierze i stałości, oraz w nieustannych wysiłkach na rzecz jedności Kościoła.