Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Akceptuję
Więcej informacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

27 grudnia: Świętego Jana, Apostoła i Ewangelisty
Ściągnij
Zobacz Pierwsze Czytanie i Psalm Responsoryjny
Pierwsze Czytanie (1J 1,1-4): Umiłowani: To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.
Psalm Responsoryjny: 96
R/. Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Pan króluje, wesel się, ziemio, radujcie się, liczne wyspy! Obłok i ciemność wokół Niego, prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, przed obliczem władcy całej ziemi. Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Światło wschodzi dla sprawiedliwego i radość dla ludzi prawego serca. Radujcie się w Panu, sprawiedliwi, i sławcie Jego święte imię.
Śpiew przed Ewangelią (---): Alleluja, alleluja, alleluja. Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów. Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (J 20,2-8): Pierwszego dnia tygodnia Maria Magdalena pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

«Ujrzał i uwierzył»

Rev. D. Manel VALLS i Serra (Barcelona, Hiszpania)

Dzisiaj, w liturgii obchodzimy święto Jana apostoła i ewangelisty. Dzień po Bożym Narodzeniu Kościół obchodzi święto pierwszego męczennika chrześcijaństwa Świętego Szczepana. Następny to właśnie dzień Świętego Jana, tego który najlepiej i najgłębiej zanurzył się w tajemnicę Słowa wcielonego, pierwszy teolog i wzór wszystkich teologów. Wersy jego Ewangelii, które dzisiaj rozważamy pomagają nam spojrzeć na Boże Narodzenie z perspektywy Zmartwychwstania Pana. W rzeczywistości Jan zastając pusty grób «ujrzał i uwierzył» (J 20,8). Ufając świadectwu Apostołów także my zostajemy poruszeni, aby w każde Boże Narodzenie “ujrzeć” i “uwierzyć”.

Ktoś może przeżywać owo “ujrzeć” i “uwierzyć” w narodzeniu Jezusa, wcielonego Słowa. Jan, poruszony w sercu, a trzeba też dodać dzięki ‘łasce’, “widzi” dalej niż to, co jego oczy w danym momencie mogą rozważać. Tak naprawdę do swojej wiary nie potrzebuje on “oglądania” Chrystusa. Oznacza to pośrednio pochwałę tych, którzy «nie widzieli, a uwierzyli» (J 20,29), szczytowy moment dwudziestego rozdziału Ewangelii.

Piotr i Jan “biegli” razem do grobu, ale tekst zdradza nam także, że Jan «ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu» (J 20,4). Wydaje się, że Jana bardziej popychało pragnienie bycia znowu u boku Tego, którego kochał, Chrystusa, nie tylko podążanie wraz z Piotrem, wobec którego w geście oczekiwania i tak uznał pierwszeństwo Apostolskie, aby to Piotr był pierwszym, który wejdzie do grobu. Ze wszystkich sił, z płonącym sercem pełnym pragnienia “biegł” Jan i “wyprzedził” – to wyraźne zaproszenie nas do podobnego przeżywania wiary z żarliwym pragnieniem spotkania Zmartwychwstałego.

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «Obecność Jana przy żłóbku Pańskim nam mówi: spójrzcie, co jest przygotowane dla tych, którzy ofiarują się Bogu z czystym sercem. Cała niewyczerpana pełnia życia zarówno ludzkiego, jak i boskiego Jezusa, jest mi w zamian przyznana po królewsku.» (Święta Teresa Benedykta od Krzyża)

  • «Trudno o lepszy komentarz do ‘nowego przykazania’, niż słowa Jana. Prośmy Ojca o przeżywanie, choć zawsze w sposób niedoskonały, tak intensywne, by zarażać nim wszystkie osoby, które spotkamy na naszej drodze.» (Benedykt XVI)

  • «Opierając się na słowach św. Jana ("Słowo stało się ciałem", J 1, 14), Kościół nazywa Wcieleniem" fakt, że Syn Boży przyjął naturę ludzką, by dokonać w niej naszego zbawienia. (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 461)