“Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem” jest “epicentrum” Tajemnic Radosnych i prawdopodobnie także wszystkich pozostałych tajemnic Różańca Świętego: można powiedzieć, że wszystko się tam zaczyna…

***

1) «Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna» (Łk2,6-7). Najbardziej decydujące fakty dla świata rozstrzygają się w tych 2 wersach. Jaka to wstrzemięźliwość! Ile prostoty!: taki jest Bóg, taka jest Maryja. Takie jest również Królestwo Boże i taki powinien być Kościół… Prawda o ziarnie gorczycy jest na poważnie: wtedy, teraz i zawsze! (więcej,  kliknij tutaj).

2) «Owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie.» (Łk 2,7). “Epicentrum” naszej historii sprowadza się do“pieluszek” i do “żłobu”. Są to znaki identyfikacyjne (kliknij tutaj). To wielka tajemnica, słodka tajemnica! Rodzące się chrześcijaństwo, nie pozbawione cierpienia, doświadczyło niezwykłego wzrostu z bardzo krótkim czasie, bo jest to słodka religia (więcej,  kliknij tutaj). A jeśli czasem lub może nawet często Kościół jest odrzucany przez ludzi, to przeważnie dlatego, że jego wierni, klerycy i świeccy czynią w imię Chrystusa rzeczy, które nie zgadzają się z tą słodyczą (rzeczy, których On nigdy by nie zrobił i dla których powinniśmy bić się piersi mówiąc “mea culpa”).

3) «Mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój (…)» (Łk 2,13-14). Na scenę wchodzą aniołowie i pasterze; stworzenia niebieskie i ludzkie: na wszystkich spływa pokój z narodzenia Pana Jezusa. I radość z bliskości Boga¡ (więcej,  kliknij tutaj). Co za paradoks! Znajdują się betlejemskiej grocie i niczego nie mają (nawet dachu nad głową), a też niczego im nie brakuje: «Temu kto ma Boga nie brakuje niczego» (Święta Teresa odo Jezusa).

4)  «Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie» (Iz 1,3). To stara skarga Izajasza. Nie “wszyscy” radują się z narodzenia Mesjasza; nie “wszyscy” idą do groty. Nie ma tam ani najwyższych kapłanów, ani uczonych w piśmie, ani Heroda… Wszyscy oni zamknięci są w swoich domach i zajęci swoimi sprawami. Izrael nie rozumie! (więcej,  kliknij tutaj), ale wół i osioł tak… Tych sympatycznych gości w całej ich prostocie nie zabrakło w żłobie. Znalazły się tam pokorne serca, które ufają Bogu: Maryi, Józefa, aniołów, pasterzy, Królów ze Wschodu… (więcej,  kliknij tutaj). Są oni “jak” wół i osioł: nie boją się Jezusa.

5) «Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy.» (Iz 2,4). Izajasz zapowiadał pokój i dobrobyt związane z przyjściem Mesjasza: narzędzia walki zostaną zastąpione przez narzędzia pracy (więcej,  kliknij tutaj). Dlatego do Betlejem przybyli ludzie pracy: pasterze i mędrcy ze Wschodu… Inni nawet nie kiwnęli palcem! Wiele uczyniono od tamtej pory, ale jeszcze dużo jest do zrobienia (więcej,  kliknij tutaj). Praca jest pasem transmisyjnym prowadzącym do Odkupienia!