Dzisiaj, Jezus mówi jasno o nierozerwalnej miłości, która jest skutkiem miłości czystej (“ekologicznej”, w sensie naturalnym). Zgodnie z tym, co potwierdza Papież Franciszek, «świętość i nierozerwalność chrześcijańskiego małżeństwa, które tak często rozpada się pod wpływem ogromnych nacisków świeckiego świata, powinno być pogłębione przez jasną doktrynę wspieraną świadectwem par małżeńskich trwających w wierności swojemu zobowiązaniu». Niestety dzisiaj staje się przedmiotem polemiki życie w wierności i czystości pośród świata, który uważa je za coś przestarzałego, a nawet odbierającego człowiekowi wolność.

To, co mamy w sercu widać w naszych “oczach”. Spojrzenie małżonków powinno wyrażać czystą i wierną miłość, która będzie trwać wiecznie. «Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa» (Mt 5,28).

Owa czystość serca przekłada się na traktowanie z godnością naszego ciała: «Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego», mówi Święty Paweł (1Kor 6,19). Dzisiejsza Ewangelia ma prowadzić do zrozumienia świętości małżeństwa. Nie chodzi tutaj o dosłowne rozumienie Ewangelii, według której stracenie oka lub ręki nie oczyści nas z grzechu, a byłoby też kolejnym złem. Sens słów Pana Jezusa wyraża poświęcenie dla wierności projektowi wiernego Boga, aby przeżywać małżeństwo zgodnie z tym, do czego zostało powołane i wyniesione w randze sakramentu (dla chrześcijan).

Pan Jezus pragnie przywrócić boskiemu prawu jego moc i mówi: «Każdy, kto oddala swoją żonę (…) naraża ją na cudzołóstwo» (Mt 5,32). W tych słowach pragnie podkreślić, do jakiego stopnia każdy z małżonków jest odpowiedzialny za świętość drugiego. Jesteśmy powołani do bycia “jednym” w świętym małżeństwie. Wiadomo, że w małżeństwie często nie jest łatwo: życie w świętości oznacza też krzyż… «Miłość nie pozostawia nas obojętnymi», powiedziałby Benedykt XVI.

Dzisiaj Jezus pogłębia wymagania przekazywane w Kazaniu na Górze. Nie uchyla prawa, ale daje mu pełnię; tak więc jej stosowanie jest czymś więcej niż tylko przestrzeganiem minimalnych warunków, aby mieć spokój. Bóg daje nam prawo miłości, aby dotrzeć na szczyt, ale my szukamy sposobu, aby zamienić je w prawo najmniejszego wysiłku. Bóg nas tak bardzo prosi...! Tak, ale również oddał nam co miał, oddał samego siebie.

Jezus Chrystus pokazuje dziś swoją władzę nad szóstym i dziewiątym przykazaniem, nakazów dotyczących seksualności i czystości myśli. Seksualność jest ludzkim językiem wyrażąjącym miłość i partnerstwo, dlatego nie może być lekceważona, jak również nie możemy zamienić innych w obiekty przyjemności, nawet w myślach! Stąd to surowe oświadczenie Jezusa «Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa» (Mt 5,28). Konieczne jest zatem, aby zło wyciąć u korzeni i unikać myśli i okazji, które prowadzą nas do tego, czym Bóg pogardza; te słowa mogą wydawać się nam radykalne i przesadzone, ale słuchacze Jezusa rozumieli ich dosadność: urwij, utnij, wyrzuć...

I wreszcie, godność małżeństwa powinna być zawsze chroniona, jako że jest częścią planu Boga dla mężczyzny i kobiety, aby w miłości i wzajemnym oddaniu stali się jednym ciałem, a jednocześnie jest znakiem i udziałem w Przymierzu Chrystusa z Kościołem. Chrześcijanin nie może być w relacji mężczyzna-kobieta i w małżeństwie zgodnie z duchem tego świata: «Nie wolno wam myśleć, że po wybraniu małżeństwa, możecie kontynuować życie zgodne z duchem tego świata i oddać się bezczynności i lenistwu; wręcz przeciwnie, wymaga ono pracy z większym wysiłkiem i jeszcze większą troskę o wasze zbawienie» (św. Bazyli).