Dzisiaj Jezus przywołuje dwa obrazy o wielkiej mocy dochowej: przypowieść o wzroście ziarna i przypowieść o ziarnku gorczycy. Są to obrazy z codziennego życia, które mogą się wydawać bliskie ludziom, którzy słuchają, przyzwyczajonym do siania, podlewania i zbierania. Jezus wykorzystuje coś im znajomego, uprawę roli, by zilustrować coś, co nie jest dla nich takie oczywiste: Królestwo Boże.

W rzeczywistości Pan wyjawia coś ze swojego duchowego królestwa. W pierwszej przypowieści mówi im: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię» (Mk 4,26). Przytacza też drugą przypowieść słowami: «Z czym porównamy królestwo Boże (...) Jest ono jak ziarnko gorczycy» (Mk 4,30).

Większość z nas niewiele ma wspólnego z ludźmi z epoki Jezusa, lecz przypowieści te przemawiają do nowoczesnych umysłów, gdyż w obrazie siania ziarna, podlewania i zbierania wyczuwamy, że Jezus mówi do nas: Bóg zasiał coś boskiego w naszych ludzkich sercach.

Czym jest Królestwo Boże? «Jest samym Jezusem», przypomina Benedykt XVI. A nasza dusza «jest tym miescem, w którym znajduje się Królestwo Boże». Bóg pragnie żyć i wzrastać w naszym wnętrzu! Szukajmy mądrości Boga i słuchajmy wewnętrznych Jego podszeptów: jeśli to będziemy czynić, nasze życie nabierze mocy i intensywności, jaką trudno sobie wyobrazić.

Jeśli cierpliwie będziemy współpracować z jego łaską, jego boskie życie będzie wzrastać w naszej duszy, tak jak w polu rośnie ziarno, i jak średniowieczny mistyk Meister Eckhart pięknie wyraził: «Ziarno Boga jest w nas. Jeśli ziemię uprawia roztropny i pracowity rolnik, wzejdzie ono i będzie wzrastać ku Bogu, którego ziarnem jest, a zatem każde jego owoce będą miały boską naturę. Z ziarna gruszy wyrastają grusze, z ziaren orzecha –orzechy, a z ziaren Bożych- Bóg».