Nasza strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zalecamy zaakceptowanie jego użycia, aby w pełni korzystać z nawigacji

Rozważanie Ewangelii na dziś

Ewangelia na dziś + homilia (300 słów)

XII Wtorek okresu zwykłego
Ściągnij
Pierwsze Czytanie (Rdz 13,2.5-18): Abram był bardzo zasobny w trzody, srebro i złoto. Lot, który szedł z Abramem, miał również owce, woły i namioty. Kraj nie mógł utrzymać ich obu, bo zbyt liczne mieli trzody; musieli więc się rozłączyć. Gdy wynikła sprzeczka pomiędzy pasterzami trzód Abrama i pasterzami trzód Lota, rzekł Abram do Lota: „Niechaj nie będzie sporu między nami, między pasterzami moimi i pasterzami twoimi, bo przecież jesteśmy krewnymi. Wszak cały ten kraj stoi przed tobą otworem. Odłącz się ode mnie. Jeżeli pójdziesz w lewo, ja pójdę w prawo, a jeżeli ty pójdziesz w prawo, ja w lewo”.

Wtedy Lot, spojrzawszy przed siebie, spostrzegł, że cała okolica wokół doliny Jordanu aż do Soaru jest bardzo urodzajna, była ona bowiem jak ogród Pana, jak ziemia egipska, zanim Pan nie zniszczył Sodomy i Gomory. Lot wybrał sobie zatem całą tę dolinę Jordanu i wyruszył ku wschodowi. I tak rozłączyli się obaj. Abram pozostał w ziemi Kanaan, Lot zaś zamieszkał w owej okolicy, rozbiwszy swe namioty aż po Sodomę. Mieszkańcy Sodomy byli źli, gdyż dopuszczali się ciężkich przewinień wobec Pana.

Po odejściu Lota Pan rzekł do Abrama: „Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze. Twoje zaś potomstwo uczynię liczne jak ziarnka pyłu ziemi; jeśli kto może policzyć ziarnka pyłu ziemi, policzone też będzie twoje potomstwo. Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz; tobie go oddaję”. Abram zwinął swe namioty i przybył pod Hebron, gdzie były dęby Mamre; osiedliwszy się tam, zbudował ołtarz dla Pana.
Psalm Responsoryjny: 14
R/. Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie? Kto zamieszka na Twej górze świętej. Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie i mówi prawdę w swym sercu.

Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, kto nie czyni bliźniemu nic złego, nie ubliża swoim sąsiadom, kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, ale szanuje tego, kto się boi Pana.

Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej, kto nie daje swych pieniędzy na lichwę i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
Śpiew przed Ewangelią (J 8,12): Alleluja, alleluja, alleluja. Naucz mnie, Boże mój, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w prawdzie, według Twych pouczeń. Alleluja, alleluja, alleluja.
Tekst Ewangelii (Mt 7,6.12-14): «Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy. Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!».

«Nie dawajcie psom tego, co święte»

Diácono D. Evaldo PINA FILHO (Brasilia, Brazylia)

Dzisiaj Pan udziela nam trzech rad. Pierwszej, «Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie» (Mt 7,6), przeciwstawiając “dobro” reprezentowane przez “perły” i to, “co jest święte”; z drugiej strony, “psom i świniom”, które są nieczyste. Święty Jan Chryzostom naucza, że “nasi wrogowie są tacy sami, jak my w naturze, ale nie w wierze». Pomimo tego, że ziemskie dobra są udzielane w jednakowy sposób godnym i niegodnym, nie jest tak samo w przypadku “duchowych łask”, które są przywilejem wiernych Bogu. Prawidłowe udzielanie dóbr duchowych oznacza wzbudzenie pragnienia rzeczy świętych.

Druga rada nazwana jest “złotą regułą” (cf. Mt 7,12), która zawiera w sobie wszystko, co Prawo i Prorocy zalecali jako odgałęzienia jednego drzewa: Miłość bliźniego oznacza miłość Boga i od Niego pochodzi.

Czynić drugiemu, co nam miłe oznacza czystość intencji wobec drugiego i uznanie w nim podobieństwa do Boga i do jego godności. Ale z jakiego powodu dla siebie chcemy Dobra? Dlaczego widzimy w nim środek i utożsamienie się w jedności ze Stwórcą. Dobro jest jedynym środkiem do życia w pełni i niewyobrażalny jest jego brak w relacji z bliźnim. Nie ma miejsca na dobro tam, gdzie dominuje fałsz i rządzi zło.

A na zakończenie "ciasna brama"... Papież Benedykt XVI pyta nas: «Cóż oznacza ta ‘ciasna brama’? Dlaczego wielu nie może przez nią przejść? Czy to możliwość zarezerwowana tylko dla wybranych?». Nie! Przesłanie Chrystusa «mówi nam, że wszyscy możemy wejść do życia. Przejście to jest ‘wąskie’, lecz otwarte dla wszystkich; ‘ciasne’, bo wymagające, jest zobowiązaniem, ofiarnością, uśmierceniem własnego egoizmu».

Módlmy się do Pana, bo dokonał uniwersalnego odkupienia, przes swoją śmierć i Zmartwychwstanie gromadzi nas na Uczcie wiecznego życia.

Myśli na dzisiejszą Ewangelię

  • «Kiedy kapłan ofiaruje Jezusa na ołtarzu i przenosi go na inne miejsce, wszyscy powinni zgiąć kolana i składać hołd Panu, Bogu żywemu i prawdziwemu, Jemu cześć i chwała na wieki!» (Święty Franciszek z Asyżu)

  • «Liturgia jest “dziełem Boga”. Powinniśmy być gotowi w modlitewnej postawie, dyscyplinie, pokoju (bez pośpiechu!) i z szacunkiem: stajemy przed oczami Boga!» (Benedykt XVI)

  • «Droga Chrystusa "prowadzi do życia", droga przeciwna "prowadzi do zguby" (Mt 7, 13). Przypowieść ewangeliczna o dwóch drogach jest zawsze obecna w katechezie Kościoła. Wskazuje ona na znaczenie decyzji moralnych dla naszego zbawienia. (…)» (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1696)