Dzisiaj przyglądamy się w Ewangelii temu, co byłoby zwykłym dniem z trzech lat życia publicznego Jezusa. Łukasz opowiada je w kilku słowach: «Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym» (Łk 08,01). Kontemplujemy to w trzeciej tajemnicy Światła Różańca Świętego.

Wypowiadając się na temat tej tajemnicy Jan Paweł II mówi: «Tajemnicą światła jest nauczanie Jezusa, w czasie którego głosi On nadejście Królestwa Bożego i wzywa do nawrócenia, odpuszczając grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością, dając początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aż do skończenia świata, szczególnie poprzez powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania».

Jezus nadal przechodzi obok nas oferując swoje nadprzyrodzone zasoby: gdy się modlimy, kiedy czytamy i rozważamy Ewangelię, aby poznać i pokochać Go jeszcze bardziej i naśladować Jego życie; kiedy przyjmujemy sakrament, zwłaszcza Eucharystię i Pokutę; gdy angażujemy się z wysiłkiem i wytrwałością w codzienną pracę; gdy mamy do czynienia z rodziną, przyjaciółmi lub sąsiadami; kiedy pomagamy osobie potrzebującej pomocy materialnej czy duchowej; kiedy odpoczywamy czy bawimy się... We wszystkich tych sytuacjach możemy znaleźć Jezusa i naśladować Go jak tych dwunastu i te święte kobiety.

Ale dodatkowo, każdy z nas jest powołany przez Boga, aby być także “Jezusem, który przechodzi obok” aby mówić —naszymi czynami i naszymi słowami— do tego kogo napotkamy, o wierze, która nadaje sens naszemu istnieniu, o nadziei, która posuwa nas do przodu po drogach życia, ufni Bogu, i o miłości, która naznacza wszystkie nasze działania.

Pierwsza w naśladowaniu Jezusa i “byciu Jezusem” jest Maryja. Niech nam pomoże Jej przykład i wstawiennictwo!