Dzisiaj gest Jezusa jest proroczy. Na sposób starożytnych proroków dokonuje symbolicznego aktu, pełnego znaczenia dla przyszłości. Przez wydalenie kupców sprzedających zwierzęta ofiarne i przez przypomnienie, że Boży dom «będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów» (Iz 56,7), Jezus ogłosił nową sytuację, którą On przyszedł zapoczątkować, w której nie było już miejsca na ofiary ze zwierząt. Święty Jan zdefiniował nowy kultowy związek jako «cześć w Duchu i prawdzie» (J 4,24). Figura musi ustąpić rzeczywistości. Święty Tomasz z Akwinu mówił poetycko: « Et antiquum documentum / novo cedat ritui» (niech przed Nowym Testamentem starych praw ustąpi czas»).

Nowy Testament jest słowem Jezusa. Dlatego Święty Łukasz dołączył w scenie oczyszczania świątyni przedstawienie Jezusa nauczajacego w niej każdego dnia. Nowy kult skupia się na modlitwie i na słuchaniu Słowa Bożego. W rzeczywistości w centrum instytucji chrześcijańskiej znajduje się osoba Jezusa żywego z Jego ciałem i krwią przelaną na krzyżu i ofiarowanymi w Eucharystii. Święty Tomasz pięknie podkreśla ten fakt: «Recumbens cum fratribus (…) se dat suis manibus» («z tymi, których braćmi zwał (...) się powierzył, i za pokarm z Rąk Swych dał").

W Nowym Testamencie zapoczątkowanym przez Jezusa niepotrzebne są już woły czy handlarze owiec. Podobnie jak «cały lud (...) słuchał Go z zapartym tchem» (Łk 19,48), my nie mamy iść do świątyni, aby poświęcać ofiary, ale aby przyjąć Jezusa, prawdziwego Baranka złożonego w ofierze za nas, raz na zawsze (cyt. Hbr 7,27), i aby zjednoczyć nasze życie z Jego życiem.