Dzisiaj Pan, mówiąc nam o tym, co dzieje się w wnętrzu naszych serc, zachęca nas do nawrócenia. Przykazanie mówi «Nie zabijaj!» (Mt 5,21), Jezus przypomina nam jednak, że istnieją jeszcze inne formy pozbawienia bliźnich życia. Możemy zniszczyć życie drugiego człowieka, chowając w naszym sercu nadmierną złość wobec niego albo też nie traktując go z szacunkiem, obrzucając wyzwiskami («Raka»; «Bezbożniku»: por. Mt 5,22).

Pan wzywa nas do bycia ludźmi prawymi: «Zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim!» (Mt 5,24), co oznacza, że wiara, którą wyznajemy w czasie Eucharystii, powinna wpływać na nasze codzienne życie i przynosić owoce w postaci naszych uczynków. Dlatego też Jezus prosi nas, abyśmy się pojednali z naszymi nieprzyjaciółmi. Pierwszym krokiem na drodze do tego pojednania jest modlitwa za naszych nieprzyjaciół, o co uprasza nas sam Jezus. Jeśli przychodzi nam to z trudnością, dobrze jest przywieść na myśl, odtworzyć w naszej wyobraźni obraz Jezusa Chrystusa umierającego na krzyżu za tych, do których żywimy urazę. Jeżeli zaś zostaliśmy poważnie zranieni przez innych, módlmy się, ażeby Pan zagoił bolesne rany i obdarzył nas łaską, abyśmy umieli przebaczyć. A modląc się, prośmy równocześnie Pana, aby cofnął się z nami do momentu uzyskania rany i zastąpił ją swoją miłością, abyśmy w ten sposób stali się wolni i mogli przebaczyć.

Mówił o tym Papież Benedykt XVI: «Jeśli chcemy stanąć przed Nim, musimy także wyjść na spotkanie sobie nawzajem. Dlatego trzeba nauczyć się wielkiej lekcji przebaczenia: nie pozwalać, aby nasze wnętrze toczyły urazy, ale otworzyć wielkodusznie serce na głos bliźniego, otworzyć serce na zrozumienie go, na ewentualne przyjęcie jego przeprosin i szczerze poprosić go o przebaczenie».