Drogi(a) bracie, siostro,

Czas Adwentu i Bożego Narodzenia jest okazją do rozważania na temat życia Pana Jezusa widzianego oczami Świętej Maryi. “Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem” jest “epicentrum” Tajemnic Radosnych i prawdopodobnie także wszystkich pozostałych tajemnic Różańca Świętego: można powiedzieć, że wszystko się tam zaczyna…

***

1) «Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna» (Łk2,6-7). Najbardziej decydujące fakty dla świata rozstrzygają się w tych 2 wersach. Jaka to wstrzemięźliwość! Ile prostoty!: taki jest Bóg, taka jest Maryja. Takie jest również Królestwo Boże i taki powinien być Kościół… Prawda o ziarnie gorczycy jest na poważnie: wtedy, teraz i zawsze! (więcej,  kliknij tutaj).

2) «Owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie.» (Łk 2,7). “Epicentrum” naszej historii sprowadza się do“pieluszek” i do “żłobu”. Są to znaki identyfikacyjne (kliknij tutaj). To wielka tajemnica, słodka tajemnica! Rodzące się chrześcijaństwo, nie pozbawione cierpienia, doświadczyło niezwykłego wzrostu z bardzo krótkim czasie, bo jest to słodka religia (więcej,  kliknij tutaj). A jeśli czasem lub może nawet często Kościół jest odrzucany przez ludzi, to przeważnie dlatego, że jego wierni, klerycy i świeccy czynią w imię Chrystusa rzeczy, które nie zgadzają się z tą słodyczą (rzeczy, których On nigdy by nie zrobił i dla których powinniśmy bić się piersi mówiąc “mea culpa”).

3) «Mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój (…)» (Łk 2,13-14). Na scenę wchodzą aniołowie i pasterze; stworzenia niebieskie i ludzkie: na wszystkich spływa pokój z narodzenia Pana Jezusa. I radość z bliskości Boga¡ (więcej,  kliknij tutaj). Co za paradoks! Znajdują się betlejemskiej grocie i niczego nie mają (nawet dachu nad głową), a też niczego im nie brakuje: «Temu kto ma Boga nie brakuje niczego» (Święta Teresa odo Jezusa).

4)  «Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie» (Iz 1,3). To stara skarga Izajasza. Nie “wszyscy” radują się z narodzenia Mesjasza; nie “wszyscy” idą do groty. Nie ma tam ani najwyższych kapłanów, ani uczonych w piśmie, ani Heroda… Wszyscy oni zamknięci są w swoich domach i zajęci swoimi sprawami. Izrael nie rozumie! (więcej,  kliknij tutaj), ale wół i osioł tak… Tych sympatycznych gości w całej ich prostocie nie zabrakło w żłobie. Znalazły się tam pokorne serca, które ufają Bogu: Maryi, Józefa, aniołów, pasterzy, Królów ze Wschodu… (więcej,  kliknij tutaj). Są oni “jak” wół i osioł: nie boją się Jezusa.

5) «Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy.» (Iz 2,4). Izajasz zapowiadał pokój i dobrobyt związane z przyjściem Mesjasza: narzędzia walki zostaną zastąpione przez narzędzia pracy (więcej,  kliknij tutaj). Dlatego do Betlejem przybyli ludzie pracy: pasterze i mędrcy ze Wschodu… Inni nawet nie kiwnęli palcem! Wiele uczyniono od tamtej pory, ale jeszcze dużo jest do zrobienia (więcej,  kliknij tutaj). Praca jest pasem transmisyjnym prowadzącym do Odkupienia!

Zespół evangeli.net życzy Ci jak Najświętszych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku Naszego Pana Jezusa Chrystusa.