Dzisiaj Ewangelia wzywa nas, abyśmy się zastanowili z jakimi intencjami chcemy widzieć Jezusa. Niektórzy nie mają wiary, nie uznają Jego władzy: dlatego «przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i zapytali Go: ‘Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?’» (Mk 11,27-28).

Jeśli nie przebywamy z Bogiem w modlitwie, nie będziemy mieć wiary. Ale, jak mówi Grzegorz Wielki: «kiedy stanowczo nalegamy w modlitwie, Bóg zatrzymuje się w naszym sercu i odzyskujemy utracony wzrok». Jeśli mamy dobrą wolę, nawet jeśli jesteśmy w błędzie, widząc, że druga osoba ma rację, przyjmiemy jej słowa. Jeśli mamy dobre intencje, mimo ciężaru grzechu, gdy pomodlimy się do Boga, On pomoże nam zrozumieć naszą niedolę, abyśmy się z Nim pojednali, przepraszając z całego serca i przez sakrament pokuty.

Wiara i modlitwa idą razem. Święty Augustyn mówi, że «Modlitwa jest daremna, jeśli nie mamy wiary. Modląc się uwierzmy i módlmy się by nie zabrakło nam wiary. Modlitwa płynie z wiary, a niezłomność wiary płynie z modlitwy». Jeśli mamy dobre intencje, i zwracamy się do Jezusa, odkryjemy kim jest i zrozumiemy Jego słowa, kiedy nas zapyta: «Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi?» (Mk 11,30). Dzięki wierze wiemy, że pochodził z nieba, a Jego autorytet pochodzi od Ojca, którym jest Bóg, i od Niego samego, jako że jest drugą Osobą Trójcy Świętej.

Wiedząc, że Jezus jest jedynym Zbawicielem świata, zwracamy się do Jego Matki, która jest także naszą Matką, abyśmy, chcąc przyjąć słowa i życie Jezusa, z dobrymi intencjami i z dobrej woli osiągnęli spokój i radość dzieci bożych.