Czwarta Tajemnica Radosna jest “tajemnicą uroczystą”: Świątynia Jerozolimska od prawie tysiąca lat oczekiwała na Boga! W dniu Jego Ofiarowania i Oczyszczenia w końcu mogła przyjąć Boga, a była to chwila bardzo uroczysta, choć wszystko odbyło się w ciszy i w obecności niewielu osób (więcej, kliknij tutaj).

***

1) «Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia» (Łk 2,22). Minęło 40 dni od urodzenia Jezusa. Wcześniej, po siedmiu dniach, Dziecko zostało obrzezane i nadano mu imię “Jeszua” (=ten który zbawia). A teraz udają się do Świątyni w celu oczyszczenia? Ale kogo?

Po ludzku patrząc mogli uniknąć wyprawy do Świątyni. Przecież nie było konieczne wypełnianie rytuału właśnie tam i przez “ostrożność” można było trzymać się daleko od Heroda… Z teologicznego punktu widzenia zaś, ani Jezus Chrystus ani Maryja Dziewica nie potrzebowali oczyszczenia. Ale tutaj ich widzimy: Ją stojącą w kolejce wraz z innymi kobietami, które poddają się oczyszczeniu; i Jezusa, który zostanie “odkupiony” dzięki poświęceniu «pary synogarlic albo dwóch młodych gołębi, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego» (Łk2,24).

2) «Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą» (Łk 2,34). Prawdziwe oczyszczenieMaryi, tej samej w Kanie, co na Kalwarii, tutaj zostaje jej zapowiedziane. Będzie musiała rozstać się z Synem, On będzie od niej “oderwany” dla zbawienia wielu. Nikt jeszcze tego nie widzi (tylko Symeon i Józef!), nikt jeszcze nie dostrzega ile bólu będzie musiała znieść!: «A Twoją duszę miecz przeniknie» (Łk 2,35). Pobożny Symeon utwierdza Maryję, że Jezus jest ODKUPIENIEM (ludzkości) (więcej, kliknij tutaj).

Ostatecznie na Kalwarii dokonuje się poświęcenie Jezusa Chrystusa jako «Baranka Bożego, który gładzi grzech świata» (J 1,29). Jak dla uwolnienia z niewoli egipskiej Starożytnego Izraela został wyrwany pierworodny syn Faraona, tak dla uwolnienia z niewoli grzechu Nowego Izraela Maryi został “odebrany” pierworodny syn Jezus (który przede wszystkim jest Jednorodzonym Synem Ojca).

3) «Była tam również prorokini Anna (…); mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia» (Łk 2,38). Na koniec zobaczymy, że tamte baranki ofiarowane w świątyni były tylko zapowiedzią prawdziwego Baranka Bożego oraz że tamta świątynia była zaledwie cieniem prawdziwej ŚWIĄTYNI Boga: Jezusa Chrystusa. Świątyni zniszczonej przez nienawiść ludzi i odbudowanej w trzy dni dzięki Bożej Miłości.